بی اشتهایی و پرخوری عصبی

بیشتر کسانی که دچار مشکلات خوردن هستند،تمایل زیادی به خوراکی دارند.با این همه شماری از افراد نیز،بویژه خانم های جوان بسیار کم خوراکند تا حدی که همیشه گرسنه می مانند.این اختلال بی اشتهایی عصبی نام دارد.علیرغم عنوان این اختلال،افراد مبتلا به آن معمولا علاقمند به غذا بوده یا حتی مشغله ذهنی نسبت به غذا دارند.آنها از آماده کردن غذا برای دیگران،جمع آوری دستورالعمل پخت و پز و حتی اندوختن مواد غذایی که آنها را نمی خورند،لذت می برند.افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی با دیدن غذا سطح انسولین خونشان حتی بیش از افراد عادی بالا می رود و این نشان میدهد که افرادبی اشتها نسبت به غذا بی تفاوت نیستند ولی همواره اظهار سیری میکنند.

کسانی که دچار بی اشتهایی عصبی هستند اظهار می دارند که از چاق شدن وحشت دارند و این در حالی است که گاهی اوقات به طرز وحشتناکی لاغرند.آنها مدام ورزش می کنند،می دوند،راه می روند و دوچرخه سواری می کنند.گاهی اوقات کنترل خود را از دست می دهند و تا خرخره غذا می خورند، به این حالت پرخوری(اشتهای گاوی) گفته می شود.این افراد پس از پرخوری معمولا از داروهای ملین استفاده می کنند و همراه با احساسی از افسردگی و احساس گناه ،خود را وادار به استفراغ می کنند.گاهی اوقات پرخوری به تنهایی بروز می کند و در این صورت به آن پرخوری عصبی گویند.

این واقعیت که بی اشتهایی عصبی در درجه اول در خانم های جوان دیده می شود،نظر محققان را هم به عوامل زیستی و هم به عوامل اجتماعی جلب کرده است.اکثر روانشناسان از عوامل اجتماعی جانبداری می کنند و می گویند این وضعیت به دلیل تاکیدی است که جامعه بر اندام لاغر دارد.با این همه درمانهای روان شناختی توفیقی در درمان این اختلال به دست نیاورده اند.از هر سه نفر در حدود یک نفر از این بیماری جان می سپارند.از بین رفتن قاعدگی ماهانه،شکستگی استخوان ها و بزرگ شدن بطن های مغزی که خود حکایت از تخریب بافت مغزی دارد،از جمله عوارض این اختلال به شمار می روند.

بسیاری از پژوهشگران عنوان داشته اند که بی اشتهایی و پرخوری عصبی ممکن است ناشی از ناهنجاری های زیستی یا ساختی در مکانیسم های مغزی کنترل کننده سوخت وساز بدنی باشند. این پژوهشگران گزارش می کنند که داروهایی همچون فن فلورامین غالبا در درمان پرخوری عصبی موفق بوده اند،اما تاکنون هیچ درمان مطمئنی برای بی اشتهایی عصبی یافت نشده است(بدون تجویز پزشک از داروی نامبرده شده استفاده نکنید).

منبع:مبانی روانشناسی فیزیولوژیک/ترجمه و نگارش:دکتر مهرداد پژهان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: